A real New Yorker

Ik wilde nog even wachten met m'n blog schrijven tot na morgenavond, zodat ik Billy Joel mee kon nemen in m'n blog. Maar, helaas, helaas, gaat het concert niet door, omdat hij ziek is. Heel erg ruk. Dus luister ik al de hele middag live albums met een sip gezicht. Nou ja, misschien kan ik zo langzaam weer wennen aan ons Billy Joel-loze Europese leven.

De laatste dagen stage zitten erop, vrijdag heb ik als laatste afscheid genomen van m'n lievelingsbaby. Om het te vieren was ik gister met Sarah (collega/vriendin) naar Betsy (mijn supervisor/work-mom) in New Jersey. Vijf maanden in New York wonen zitten er bijna op, en dus de vraag: Hoe was het? In het begin vond ik het vreselijk. Alles is grijs, want alles is of beton of asfalt. Ik had (uiteraard) geen idee waar ik was als ik in Manhattan liep, er is altijd herrie, er lopen super veel (enge) mensen, het stinkt en het had tot en met september het klimaat van een tropisch regenwoud. Een van de stagiaires vertelde me dat ze al haar hele leven in Queens woont en op hetzelfde moment dat ik dacht: 'Arme meid, wat sneu', zei ze: 'I feel SOOO lucky that I grew up in New York.'. Maar goed. Dan komt het moment dat je de skyline een keer 's avonds ziet en smelt je hart toch wel heel gauw. Dan ga je beseffen dat de mensen vaak erg aardig tegen je zijn en je stomme, Nederlandse ass willen helpen met het zoeken van de juiste metro (nu help ik andere stomme asses btw), dat iemand in de metro zegt hoe leuk ze je outfit vindt, dat er een Harry Potter winkel is, dat je Billy Joel live hebt kunnen zien, hoe grappig iedereen praat, hoe mooi de architectuur is... ja, dan gaat het mis. Begrijp me niet verkeerd, ik wil hier absoluut niet wonen. Ook al zou ik het kunnen betalen, hoef ik hier niet wonen. Maar het is een unieke ervaring om hier te zijn en om het leven een beetje te leren kennen. Het is een stad waar alles kan gebeuren, goed en slecht. Elk mens heeft z'n eigen verhaal, waar je ook bent, maar hier komen mensen met zulke grote dromen en werken ze ontzettend hard om die te kunnen bereiken. Ik heb een aantal mensen leren kennen met een 9 tot 5 baan, die in al hun vrije uren auditeren voor musicals of gigs spelen om het als muzikant te maken of stand-up comedians. Die energie van hard werken en groot dromen, is te voelen in de stad en dat maakt het wel een heel bijzondere plek. 

Al met al denk ik niet dat ik hier nog een keer vijf maanden wil wonen, maar ik zou het wel opnieuw doen. Ik heb heel veel geleerd over mijn vak, maar ook vooral veel nieuwe dingen ontdekt over en met mezelf. Ik ben wel heel dankbaar voor iedereen die langs is gekomen om me op te zoeken en samen met me de stad te ontdekken. Als ik vijf hier vijf maanden helemaal alleen was geweest, dat had ik denk ik niet getrokken. Daarnaast vind ik het ook super leuk dat jullie m'n blog zo hebben gevolgd de afgelopen tijd en hoeveel berichtjes en reacties ik daarop kreeg. Het voelt erg fijn om te weten dat er mensen aan me denken! Ik zie erg uit om jullie allemaal weer te zien, en te horen hoe het met jullie gaat.

Met Betsy en Sarah hadden we het over 'How I met your mother' en de aflevering waar zij het hebben over de 'echte' New Yorker. Volgens hen ben je een echte New Yorker als je: Woody Allen hebt gezien, een taxi hebt gejat van iemand die het meer nodig heeft, hebt gehuild in de metro zonder dat je het kan schelen wie het zag én een kakkerlak hebt gedood met je blote handen. Niemand van ons heeft ze allemaal gedaan, maar we hebben wel alledrie al een keer gehuild in de metro en genoeg kakkerlakken vermoord. Fun fact: In New Jersey hebben ze naast kakkerlakken ook slangen, beren en wilde kalkoenen. Da's pas om te janken.