Jut en Jul bij Jet

Ik moest vaak aan mijn oma denken deze week, die mij altijd Jet (zonder pet) noemde. Waarom ze dat deed, geen idee. Maar haar zusje (mijn tante Diet) en Evelien (mijn achternicht) waren deze week bij mij op bezoek. Ze waren eerst naar Jarno, hun neefje, mijn achterneef, in Atlanta. Hij is daar naartoe verhuisd en woont daar met zijn vriend Mike. Na een paar dagen daar geweest te zijn, vlogen ze naar New York en wachtten ze mij op in mijn huis/verblijf/grot/hol/kelder. 

Dit waren ze na nacht 1 he-le-maal zat en dat kan ik ze niet kwalijk nemen. Het is hier ook niet heel erg prettig vertoeven. Ze konden allebei totaal niet slapen en dus hebben ze meteen actie ondernomen en een hotel geboekt. Hartstikke goed, ik ben er een beetje aan gewend hier en ga over anderhalve week naar mijn volgende huisje, maar als je hier komt met die hitte, dan is het lastig wennen aan alle eigenaardigheden van deze... woning. We konden met z'n drieën op die kamer in het hotel, dus ik had ook een leuk uitstapje met een heerlijk bed en lekker veel kussens en een airco en hoge ramen en een fatsoenlijke douche. Lekker, hoor. 

Twee dagen hebben Jut en Jul zich samen vermaakt, omdat ik moest werken. Ze hebben een paar highlights van de stad gezien en veel gewandeld. De andere dagen hebben we samen opgetrokken. We hebben Queens verkend, Manhattan op z'n kop gezet en we zijn naar het 9/11 Museum geweest. Dit was wel heel erg indrukwekkend. We hebben vooral heel veel tegen elkaar aan gezeurd, gegeten, gekaart, gegeten, gezeten, gegeten. Het was erg gezellig en erg fijn om een week lang plat te praten en omgeven te zijn door mensen die meer scheten laten dan m'n broers. 

Op stage gaat alles z'n gangetje. De andere stagiaires zijn afgelopen week begonnen. Ik heb ze één ochtend gezien, verder was ik op de NICU en zij nog in hun oriëntatie programma. Ik merk dat ik steeds meer op m'n gemak raak op de afdeling en m'n weg vind tussen de verpleegkundigen en de ouders. Niet alles is meer nieuw en als ik een dag geen zin heb in uitdagingen, dan heb ik werkzaamheden die ik vooral heel leuk vindt en niet meer spannend of moeilijk.

Vandaag nam ik weer afscheid van mijn gasten. Dat is altijd wel even lastig. Zij hebben een lange reis voor de boeg, maar dan morgen dat fijne 'Ik-ben-thuis'-gevoel, tenminste: dat hoop ik. Dat heb ik al een hele poos niet gehad en dat is soms wel pittig. Maar de voldoening die stage mij geeft, weegt nog altijd op tegen de nare dingen en zolang dat zo is, gaat het goed!

Ik heb een paar foto's bijgevoegd voor een kleine indruk van de week. Er moest veel uitgefilterd worden, omdat ik van Evelien geen lelijke foto's mocht plaatsen, maar zij nooit normaal kan doen.